اول آبان؛ سالروز شهادت آیت الله آقا سیدمصطفی خمینی

سلاله پاکان: به گزارش روابط عمومی کانون فرهنگی هنری سلاله پاکان روز اول آبان سالگرد شهادت فرزند عزیز و بزرگوار امام راحل(ره) فقیه مجاهد آیت اللّه حاج آقا مصطفی خمینی است. او که سال ها در کنار پدر بزرگوارش با رژیم طاغوت مبارزه کرد و در شرایط سخت دوران ستم شاهی در همه جا در کنار پدر بود. حتی در تبعید به ترکیه و عراق نیز وی را تنها نگذاشت و سختی ها و مرارت های زندان های طاغوت و نیز روزگار غربت و تبعیدی در بندر دورافتاده بورسا در ترکیه و سال های طولانی تبعید امام در عراق را با آغوش باز تحمل کرد و با همه وجود از پدر و استاد و مرادش امام خمینی(ره) حمایت کرد.

شهید مصطفی خمینی در شرایط خاص حوزه نجف در آن روزگار، با تیزهوشی و درایت کامل در یاری امام و انقلاب می کوشید و زحمات زیادی برای به بارنشستن درخت انقلاب کشید ولی درست در آستانه به راه افتادن خیزش ها و قیام های مردمی در گوشه و کنار ایران و در شرایطی که پایه های قدرت نظام منحوص شاهنشاهی با فریادهای کوبنده تکبیر، یکی پس از دیگری فرو می ریخت و شواهد و قرائن همه نویددهنده نزدیک شدن پیروزی بر طاغوت بود، ناگاه چشم از جهان فروبست و به دیدار معبود شتافت و خبر درگذشت وی در میان بهت و حیرت همگان در همه جا پخش شد. او پیش از آن سابقه مریضی و ناخوشی نداشت و کاملاً سالم بود لذا بسیاری انگشت اتهام را به طرف ساواک شاه که در انجام دسیسه ها و توطئه ها و قتل های مرموز ید طولایی داشت، دراز می کردند و معتقد بودند وی توسط ساواک مظلومانه به شهادت رسیده است. هر چه بود فقدان حاج آقا مصطفی ضایعه بزرگ و جبران ناپذیری برای حوزه های علمیه و شخص امام خمینی(ره) بود، زیرا وی در آن دوره حساس مبازراتی که سخت به نیروهای مورد اعتماد و توانمند نیازمند بود این گوهر ارزشمند را از دست داد.

انتشار خبر شهادت وی در روزهای نخست آبان سال 1356 به تظاهرات خیابانی و اعتراضات مردم که به بهانه های مختلف بر ضد رژیم طاغوت برگزار می شد، دامن زد. برگزاری مجلس ختم آن مرحوم در مسجد اعظم قم فرصتی بود تا روحانیون انقلابی مخالفت خود را با رژیم طاغوت آشکارا بیان کنند، سخنرانی تند و صریح و شعارهای کوبنده، انبوه جمعیت طلاب و روحانیون که همه مسجد اعظم را پر کرده بود، حرکت انقلاب را وارد مرحله جدیدی کرد و موج جدیدی از اعتراضات را در شهرهای مختلف در پی داشت.

در حقیقت شهادت حاج آقا مصطفی خشم مردم انقلابی را شعله ور ساخت و تقریباً سلسله نشست ها و راهپیمایی ها و تظاهرات خیابانی علیه رژیم پهلوی از آن پس پیوسته ادامه یافت و روز به روز بر شدت مبارزات افزوده شد تا کم کم اعتراضات و راهپیمایی های مردم که با سخنرانی ها و پیام های امام هدایت و جهت دهی می شد، سرتاسر کشور را فرا گرفت و سرانجام یکسال بعد یعنی در بهمن سال 1357، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و بساط طاغوت برچیده شد. بر این اساس شهادت حاج آقا مصطفی تأثیر بسزایی در پیروزی انقلاب داشت و به حق باید گفت آن شهید عزیز و والامقام «اسماعیل انقلاب بود» که در راه خدا قربان شد. خداوند روح مطهرش را با اجداد طاهرینش محشور فرماید و به همه ما توفیق بهره گیری از اندیشه های اخلاقی عرفانی آن بزرگوار عنایت فرماید.